ՊԷՅՐՈՒԹ

27 Հոկտեմբեր 2025-ին Պէյրութի Սէն Ժոզէֆ համալսարանի Արեւելեան գրադարանի դահլիճին մէջ մեծ շուքով կատարուեցաւ Արա Հրեշտակեան հայագիտական ամբիոնին բացումը։

Օր մը, ճարպիկ ընկերներէս մէկը՝ Ասատուրը առաջարկեց մեր թաղին մօտէն անցնող լայն պողոտայով երթալ մինչեւ կամուրջ՝ հոնկէ գետին ջուրը դիտելու եւ քանի մը հատ ալ քար նետելու, յետոյ պաղպաղակ ուտելու մօտերը գտնուող Նուպա սրճարանէն եւ առանց մէկու մը ուշադրութիւնը գրաւելու վերադառնալ թաղ:

Ամ­րան տաք յետ­մի­ջօրէի մը, հայրս ինձմէ ապսպրեց «մէկ քի­լօ նուշ» բե­րել մեր թա­ղէն եւ Նոր Մա­րաշ անցնիլ միայն հոն­կէ չգտնե­լուս պա­րագա­յին։ Այդ օր փա­փաքս իրա­կանա­ցաւ եւ առ­ջեւս առիթ բա­ցուե­ցաւ առան­ձինս կտրե­լու 9 տա­րեկան փոքր հա­սակիս հա­մար այլա­պէս ար­գի­լուած պո­ղոտան։ Խան­դա­վառու­թեամբ մտայ առա­ջին խա­նու­թը եւ, նկա­տելով, որ ոչ ոք հա­յերէն կը խօ­սէր վա­ճառոր­դին հետ, պար­զա­պէս ըսի՝ «Պատ­տի քի­լօ նուշ» (արա­բերէն՝ մէկ քի­լօ նուշ կ՚ու­զեմ)՝ առանց գիտ­նա­լու նու­շին արա­բերէն չըլ­լա­լը։